Μέρες το ετοιμάζαμε. Συγκεκριμένα, από τις 2 Οκτώβρη. Μόλις είχαμε ολοκληρώσει την ενότητα "Σχολείο" από τη Μελέτη Περιβάλλοντος και την ενότητα "Με το σεις και με το σας" από τη Γλώσσα. Κουτί μάς ήρθε το project.
-Παιδιά, η Σερενάτα πήγε στον κύριο Προεδράκη, το δήμαρχο του Κανταδοχωρίου και ζήτησε με την ίδρυση ωδείου. Στη Μελέτη, τα παιδιά πήγαν στο διευθυντή του σχολείου τους και ζήτησαν βοήθεια για κάποια θέματα που αντιμετώπισαν. Εσείς τι θα θέλατε να ρωτήσετε το διευθυντή μας;
Κι εκεί ήρθε ο καταιγισμός ερωτήσεων. Άλλες καλοδιατυπωμένες, άλλες όχι. Άλλες "ευγενικές", άλλες λιγότερο.
-Ωραία, ωραία! Παιδιά, τι θα λέγατε να τον καλέσουμε στην τάξη μας και να του πάρουμε μια συνέντευξη;
-ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!
-Αλλά, κυρία, πρέπει να το οργανώσουμε καλά.
-Ε, να το οργανώσουμε. Πώς το σκέφτεστε;
-Να βρούμε τις ερωτήσεις...
-Βασικό.
-Να πούμε όλοι τις απορίες μας.
-Ναι, αλλά... χωρίς να αλληλοκαλύπτονται οι ερωτήσεις, γιατί... θα κουράσουμε τον κύριο Νίκο και θα χάσουμε και χρόνο.
Και κάπως έτσι πήγε η κουβέντα. Το πρόβλημα ήταν... "πώς θα του το πούμε ότι θέλουμε να μας παραχωρήσει συνέντευξη;". Το πρόβλημα, δηλαδή, ήταν ο τρόπος ανακοίνωσης της σκέψης και η πρόσκληση του διευθυντή. Και λίγο πριν μπούμε στην ενότητα "Κόμικς" της Γλώσσας ήρθε η... πάσα από ένα Β3άκι μου:
-Κυρία, να κάνουμε μια πρόσκληση με μπαλονάκια, σαν κόμικς!
Καμάρι μου, μες στο μυαλό μου είσαι!!!!
-Για να δοκιμάσετε, σε πρόχειρο χαρτί, ανά ομάδα όπως κάθεστε...
Και δοκίμασαν. Κάθε ομάδα μια πρόσκληση. Έπειτα οι προσπάθειές τους εκτέθηκαν στον πίνακα και η ολομέλεια αποφάσισε ποια στοιχεία από κάθε πρόσκληση θέλει να κρατήσει στο τελικό αποτέλεσμα που θα έφτανε στο διευθυντή.
Καθένας έκανε κι από κάτι. Άλλος ζωγράφισε, άλλος έγραψε, άλλος χρωμάτισε. Ψήφισαν, φυσικά, για το χρώμα του χαρτιού της πρόσκλησης και... ορίστε:
Επόμενο πρόβλημα ήταν ποιος θα παραδώσει την πρόσκληση. Σκοτώθηκαν! χιχιχι! Αλλά κατέληξαν στο να ξαναψηφίσουν. Και η τελική τετράδα παρέδωσε την πρόσκληση, η οποία και έγινε αποδεκτή από τον κύριο Νίκο με πολλά χαμόγελα. (Ναι, κάποιος λείπει από την τετράδα...)
Στη συνέχεια, κάθε παιδί έγραψε στο τετράδιό του τις ερωτήσεις του για το διευθυντή, η δασκάλα τις συγκέντρωσε και τις πληκτρολόγησε. Οι ερωτήσεις ήταν 15. Κι εμείς 18 (17 την ημέρα της συνέντευξης). Συνεπώς, επειδή 15<18 και μάλιστα 18-15=3... κάποιοι δεν είχαν να ρωτήσουν κάτι. Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά.
Η 11 Οκτωβρίου έφτασε και από το πρωί ήμαστε μες στην ανησυχία:
-Πότε θα 'ρθει ο κύριος Νίκος;
-Να φτιάξουμε τα θρανία ώστε να βλέπουμε όλοι.
-Να είναι η τάξη καθαρή και περιποιημένη.
-Μα, πότε θα 'ρθει;;;
Την τελευταία ώρα ήρθε. :)
Και άρχισαν οι ερωτήσεις. Και οι απαντήσεις. :)
- Κύριε Νίκο, για πείτε μας: σας αρέσουν οι κατασκευές; Σας αρέσουν οι δραστηριότητες; Τα βιβλία;
- Κύριε Νίκο, είστε κι εσείς εκπαιδευτικός;
- Σας άρεσε η πρώτη μέρα που ήρθατε στο σχολείο;
- Θα σας άρεσε να κάνετε κάποια άλλη δουλειά;
- Πείτε μας, σας παρακαλώ, με τι ασχολείται ο διευθυντής ενός σχολείου.
- Σας αρέσει που είστε διευθυντής στο σχολείο μας;
- Έχετε κρατήσει αναμνηστικά από την πρώτη μέρα στο σχολείο;
- Σας είναι εύκολο να βγάζετε τόσες φωτοτυπίες και ενημερωτικά σημειώματα για τους γονείς μας;
- Κύριε Νίκο, υπάρχουν πολλά άτακτα παιδιά στο σχολείο; Πώς τα αντιμετωπίζετε;
- Πώς νιώθετε όταν αναγκάζεστε να μαλώσετε παιδιά που έχουν χτυπήσει άλλα παιδιά;
- Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να διορθώσετε στις τάξεις;
- Γιατί δεν έχετε φτιάξει το παράθυρο της τάξης μας;
- Κύριε Νίκο, πείτε μας αλήθεια: σας αρέσει το σχολείο μας;
- Πότε θα χτιστεί το καινούργιο σχολείο;
- Πώς φαντάζεστε ότι θα περνά η μέρα σας σ’ ένα ολοκαίνουργιο σχολείο;
Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας, κύριε
διευθυντή! Καλή συνέχεια στο έργο σας!
Ο διευθυντής μας απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις και τα παιδιά χάρηκαν ιδιαίτερα από την επίσκεψή του στην τάξη μας. Μάλιστα, απ' ό,τι πρόλαβα να δω στα τετράδιά τους, λίγο μετά την αποχώρηση του κυρίου Φαραζάκη από την τάξη μας, η εμπειρία αυτή τους άρεσε. Κυρίως, είπαν, επειδή συνεργάστηκαν όλοι και επειδή, ακόμα και μαθητές με προβλήματα στην ανάγνωση, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό!
Καμάρια μου, σας ευχαριστώ πολύ! Κύριε Νίκο, ευχαριστώ περισσότερο και είμαι υπόχρεη για τη βοήθεια στο project.
Η υπερήφανη δασκάλα
Μαριλία 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου