Τραγούδια για τη φύση

Με αφορμή τη Μελέτη Περιβάλλοντος και συγκεκριμένα την ενότητα 8: "Διάφοροι τόποι της πατρίδας μου", τραγουδάμε: 

Για βουνά και κάστρα...



Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας


Ποιος έχει κάνει τα βουνά
ψηλά σαν να `ναι κάστρα,
ν’ αγγίζουνε τον ουρανό
και να μου κρύβουν τ’ άστρα.

Βουνά είναι τα λόγια σου και κάστρο η καρδιά σου.
Βουνά και κάστρα θ’ ανεβώ να πάρω τα φιλιά σου.

Ποιος σου `χει κάνει την καρδιά
αστέρι λυπημένο,
πόρτα κλειστή τα χείλη σου
κι απέξω περιμένω.

Βουνά είναι τα λόγια σου και κάστρο η καρδιά σου.
Βουνά και κάστρα θ’ ανεβώ να πάρω τα φιλιά σου.


 Για λίμνες...



Στίχοι : Νίκος Αλεφαντινός
Μουσική : Μιχάλης Αλεφαντινός

Λίμνες τα μάτια σου βαθιές που οι πόθοι μου αρμενίσαν
και μου ΄πνιξαν τσι ελπίδες μου και οπίσω δεν γυρίσαν....
Ποτέ δεν θέλω να τα ειδώ τα μάτια σου κλαμένα
γιατί είναι η παρηγοριά μα και η χαρά μου εμένα...


Για τη θάλασσα...



Στίχοι: Γιώργος Ρούσσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Θάλασσα πλατιά
σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά

Όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά

Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό θα `ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ’ αγαπώ

Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο `κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά


Για κάμπους...

Παραδοσιακό
Εδώ ερμηνευμένο από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη

Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές
είν’ ένα μοναστήρι που παν’ οι κοπελιές

Πάω και `γω ο καημένος για να λειτουργηθώ
να κάνω το σταυρό μου σαν κάθε Χριστιανός

Στο περιβόλι μπαίνω και βλέπω μια μηλιά
με μήλα φορτωμένη και πάνω κοπελιά

Της λέω έλα κάτω να χτίσουμε φωλιά
μα εκείνη κόβει μήλα και με πετροβολά

Ρωτώ ξαναρωτώ τη `πο που `σαι κοπελιά
από εδώ κοντά `μαι π’ αυτόν τον μαχαλά

Μα έχω γέρον άντρα και δυο μικρά παιδιά
π’ ολημερίς με δέρνει έχει σκληρή καρδιά

Βαρύ σταμνί μου δίνει κι ένα κοντό σχοινί
ν’ αργήσω να γεμίσω για να `βρει αφορμή