Η ζωή στο σπίτι είναι ωραία, αλλά όταν είσαι πολλές μέρες μέσα, κάποια στιγμή βαριέσαι. Εγώ για να μην βαριέμαι πήγα με την αδερφή μου στον κήπο να μαζέψουμε λουλούδια και τότε παρατήρησα ότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή στον δρόμο. Τότε κατάλαβα πόσο πολύ μου έλειπαν οι φίλοι μου και ότι δεν μπορώ να κάνω πια το αγαπημένο μου άθλημα. Μετά είπα από μέσα μου (μακάρι να μπορούσα να δω τους φίλους μου και να ξαναπαίζουμε μαζί όπως παλιά). Ευτυχώς ο μπαμπάς μου, όταν έμαθε για τον κορονοϊό, πήγε στο σούπερ μάρκετ και πήρε πάρα πολλά πράγματα. Εγώ μερικές φορές σκέφτομαι τα παιδάκια που δεν έχουν να φάνε και στενοχωριέμαι αρκετά. Για αυτό το φαγητό που έχουμε να το εκτιμάμε πολύ.
Μετά που μαζέψαμε τα λουλούδια πήγαμε να φάμε καρμπονάρα. Ήταν τέλεια. Αφού έφαγα, έπαιξα λίγο με τα ηλεκτρονικά μου. Το απόγευμα έπαιξα με την αδερφή μου επιτραπέζια και έφτιαξα με τον μπαμπά μου ένα παζλ με 500 κομμάτια. Όταν ήρθε η ώρα για να κοιμηθώ, έπεσα ξερός στο κρεβάτι μου από την κούραση. Σε 5 λεπτά είχα ήδη κοιμηθεί. Ποιος να το φανταζόταν ότι ήμουν τόσο κουρασμένος!
Κυρία Μαρία, τι κάνετε; Είστε καλά;
Χάρηκα πολύ που μας στείλατε μήνυμα!!!
Με αγάπη
ο μαθητής σας
Μάνος, ΣΤ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου